این روزها که داریم به فصلِ بهار نزدیک میشیم و اسفند شبیه اسفندِ همیشگی نیست تنها چیزی که فقط خبر از اومدن بهار میده نشستن این شکوفه ها روی شاخه های درختاست،دیروز بعد از مدت ها رفتم باغ،توی کُلِ سال فقط دو هفته طبیعتِ اطراف باغ با این شکوفه ها خوشکل میشه.هر سال اواسط اسفند نزدیک عید درخت های بادوم اطراف باغ شکوفه میدن و بعد از اون هرچقدر بیشتر به بهار نزدیک میشیم روی شاخه هاشون پر از برگ های سبز میشه و همون شکوفه ها تا سیزده بدر تبدیل میشن به چاقاله بادوم.پایین باغ یه رودخونه ی نسبتاً طولانی هست که اگر بارون بیاد خودش به تنهایی کلی طبیعت رو قشنگ میکنه،اگر هم بارون نیاد که خشک میمونه.امسال که بارون زیاد بارید از دی ماه رودخونه پُرآب شده بود اما دیروز که رفتم دیدم به مرور زمان کمتر شده و اگه دیگه بارون در کار نباشه فکر نمیکنم تا اواسط فروردین ادامه داشته باشه.
کنارِ همون رودخونه کُلی تَپه سنگه که معمولا هفته ی اول یا دوم فروردین کنارشون یه عالمه گل لاله خوشکل از دلِ خاک میزنه بیرون،که تعدادشون باز بستگی به میزان بارشِ هر سال داره.پارسال گل های لاله خیلی زیاد بودن امسال نمیدونم وضعیتشون چه شکلی باشه.الان فهمیدم توصیفِ زیبایی طبیعت هم دستِ کمی از دیدنش نداره.همونقدر دلنشینه،این عکسا رو هم گذاشتم تا اونایی که تو خونه قرنطینه ان و از ترسِ کرونا بیرون نمیرن ببینن و حال و هواشون یکم عوض شه،واقعا توی بعضی از استان ها شرایط خطرناکه،واسه همتون آرزوی سلامتی میکنم.مراقب خودتون باشید.ایشالا که این ویروس خیلی زود دست از سَرِ کشورمون برداره و بره.
درباره این سایت